ناصرالملک در نامهای به آیتالله طباطبایی (تیر ۱۲۸۵) به صراحت میگوید: «علوم و معارفی که علما در مدرسهها خوانده و یاد گرفتهاند در زمینه اداره مجلس کار ساز نیست. «اگر کسی تمام اشعار عرب و عجم را از حفظ داشته باشد» صلاحیت عضویت در مجلس را پیدا نمیکند، «بلکه اشخاصی باید باشند که وقتی از ایشان بپرسند چه جهت دارد که روز به روز پول ما در تنزل است.» بتوانند جواب درست بدهند، «چارهاش را هم بدانند». از اینگونه اشخاص «در تمام ایران یک صد نفر نمیتوانید پیدا کنید، پس برای چه فریاد میکنید...»