آنچه سرنوشت انسان را رقم میزند، از سه مشخصه اساسی "آنچه هستیم"، "آنچه داریم" و "آنچه مینماییم" ناشی میشود و البته تمام سعادت انسان در "آنچه هستیم" قرار دارد.
به این معنا که چه در شرایط خوب و چه در سختیهای زندگی، اینکه با چه چیزی روبرو میشویم، یا بر ما چه میگذرد، مهم نیست، بلکه مهم این است که رویدادها را چگونه احساس میکنیم. برای مثال وقتی با یک رویداد روبرو میشویم، اگر مستقل از ما باشد آن را به آسانی تحمل میکنیم، امّا اگر خودمان سبب آن بوده باشیم، تحمل آن دشوار است و این مسئله نشان میدهد که سرنوشت ممکن است تغییر کند، امّا تغییر شخصیت ممکن نیست.
اگر معاشرت با دیگران تو را آزرده میکند، همیشه قدری از تنهایی ات را با خود به جمع ببر. یعنی بیاموز آنچه میاندیشی را فوراً ابراز نکنی، چیزی که میشنوی را زیاد جدی نگیری و از دیگران بیش از اندازه انتظار نداشته باشی.
بايد از داشتن نظر مساعد بيش از اندازه نسبت به كسی كه تازه با او آشنا شده ايم بپرهيزيم، زيرا در غير اينصورت دراثر خطای خود شرمگين يا حتی متضرر خواهيم شد!
برای پیمودن راه زندگی، صلاح آدمی در این است که توشهی بزرگی از دو چیز را به همراه داشته باشد: یکی احتیاط و دیگر مدارا؛ اولی ما را از آسیب و زیان در امان میدارد و دومی از مشاجره و نزاع.