#ایرج_میرزا(مهرماه ۱۲۵۳ در
تبریز - ۲۲ اسفند ۱۳۰۴ خورشیدی در
تهران) ملقب به «جلالالممالک» و «فخرالشعرا»، از جمله
شاعران مشهور
ایرانی در عصر
مشروطیت(اواخر دوره قاجار و اوایل
دوره پهلوی)و از پیشگامان تجدد در
ادبیات فارسی بود. شعر
ایرج ساده و روان و گاهی دربرگیرندهٔ واژهها و گفتارهای عامیانه است و اشعار او از جمله اشعار اثرگذار بر شعر
دوره مشروطیت بود
✨..
شعر
#ایرج_میرزا که برای
#سنگ_مزارش سرود:
ای نکویان که در این دنیایید
یا از این بعد به دنیا آیید
اینکه خفته است در این خاک منم
ایرجم،
ایرج شیرین سخنم
مدفن عشق جهانست اینجا
یک جهان عشق نهانست اینجا
آنچه از مال جهان هستی بود
صرف عیش و طرب و مستی بود
عاشقی بوده به دنیا فن من
مدفن عشق بود مدفن من
هر که را روی خوش و خوی نکوست
مرده و زندهی من عاشق اوست
من همانم که در ایام حیات
بی شما صرف نکردم اوقات
تا مرا روح و روان در تن بود
شوق دیدار شما در من بود
بعد چون رخت ز دنیا بستم
باز در راه شما بنشستم
گر چه امروز به خاکم مأواست
چشم من باز به دنبال شماست
بنشینید بر این خاک دمی
بگذارید به خاکم قدمی
گاهی از من به سخن یاد کنید
در دلِ خاک دلم شاد کنید
🥀