#داش_فریدصلواتیبیست وچهارم اردیبهشت سالگرد درگذشت محقق ادبی، روزنامهنگار، و شاعر معاصر ایرانی
#حبیب_یغمایی است
او زاده خور ناحیهٔ جندق از بخش خور و بیابانک است
نسل
#داش_فرید او را با شعر
#زاغ_و_روباه می شناسند .
زاغکی قالب پنیری دید
به دهان برگرفت و زود پرید
دوران کودکی
حبیب در خور به سر آمد. در مکتبخانهها نزد ملایان محلی نخست قرآن را آموخت و سپس به کسب دانشهای مقدماتی روی آورد. از کودکی طبع موزون او بر همگان آشکار شد و برخی خواستههای خود را به زبان شعر بیان میکرد.
حبیب در سال ۱۲۹۵ عازم دامغان شد تا در مدارس آنجا به تحصیل بپردازد و در آنجا نخست در مدرسهٔ ناظمیه به تحصیل مشغول شد. در سال ۱۳۰۰
حبیب یغمایی از دامغان رهسپار تهران شد. نخست در مدرسهٔ آلیانس به تحصیل پرداخت. سپس در دارالمعلمین مرکزی به ادامهٔ تحصیل در رشتهٔ ادبی مشغول شد. در آنجا از محضر استادان نامی آن روزگار چون ابوالحسن فروغی (رئیس دارالمعلمین) و عباس اقبال بهره برد، و عباس اقبال بود که او را به کار نویسندگی و تحقیقات ادبی رهنمون شد. در همین دوره با مجتبی مینوی که او نیز در دارالمعلمین تحصیل میکرد آشنایی یافت.
پس از پایان تحصیل در دارالمعلمین و مدرسهٔ عالی حقوق،
یغمایی ابتدا مدت کوتاهی بهعنوان رئیس ادارهٔ آمار به خور رفت، و سپس به استخدام وزارت معارف درآمد و بهعنوان رئیس معارف سمنان به آن شهر انتقال یافت. خور بیابانک در آن زمان تابع سمنان بود و
حبیب یغمایی اولین مدرسه را در زادگاه خود تأسیس کرد. در سال ۱۳۰۹ به تهران انتقال یافت و دبیری چند مدرسه از جمله دارالفنون و عضویت ادارهٔ انطباعات به عهدهٔ او گذارده شد. وزیر معارف وقت یحیی خان اعتمادالدوله قراگزلو برای تألیف کتابهای درسی،
یغمایی را به کار گماشت و بدین سبب برخی اشعار سادهاش از جمله شعر «زاغ و روباه» او در کتب درسی فارسی ابتدایی راه یافت و باعث شهرت او بین دانشآموزان شد. علاوه بر آن شعر نخل او نیز در ادبیات فارسی، به دلیل موضوع و استفاده به جا و متناسب از واژگان محلی جایگاه ویژهای دارد.
بزرگترین خدمت
حبیب یغمایی به زبان فارسی و حوزهٔ پژوهشهای ایرانی، چاپ و نشر مرتب
#مجلهٔ_یغما طی سی و یک سال است.
یغمایی اولین بار در ۱۳۰۱ امتیاز انتشار مجله را از وزارت معارف دریافت کرد، اما سپس تا چندین سال از انتشار مجلهٔ مستقل منصرف شد. در این مدت او تجربهٔ انتشار مجلات مختلف را به دست آورد. یک دوره سردبیر مجلهٔ نامهٔ فرهنگستان شد و مجلهٔ آموزش و پرورش را سه سال مدیریت کرد. با این تجربیات بود که در اواخر سال ۱۳۲۶ تقاضای امتیاز مجلهٔ یغما را کرد. مجلهٔ یغما در مدت ۳۱ سال جمعاً در ۳۶۶ شماره انتشار یافت. اولین شماره در فروردین ۱۳۲۷ و آخرین شماره در اسفند ۱۳۵۷ منتشر گردید. نویسندگان و ادیبان برجستهای چون
#مجتبی_مینوی،
#جلالالدین_همایی،
#محیط_طباطبایی، دکتر
#محمد_معین،
#حسین_سعادت_نوری و
#باستانی_پاریزی نتایج تحقیقات خود را در مجلهٔ یغما منتشر میکردند به طوریکه دورهٔ مجلهٔ یغما از مهمترین منابع ادبی ایران در فاصله سالهای ۱۳۲۷ تا ۱۳۵۷ و مجموعهای از آثار بزرگترین محققان معاصر ایران است. مجلهٔ یغما پس از سی و یک سال انتشار منظم و پس از نشر آخرین شماره در اسفند ۱۳۵۷ با اعلام رسمی
یغمایی و تودیع او تعطیل شد.
#حبیب_یغمایی در ۲۴ اردیبهشت ۱۳۶۳ در تهران درگذشت. پیکر او به خور و بیابانک منتقل شد و در آرامگاه احداثی وی به خاک سپرده شد.
دو سه سالی است در فضای مجازی متنی به نام مرحوم
#سعیدی_سیرجانی که از پایه کذب و دروغ است دست بدست پخش میشود مبنی بر اینکه در مراسم تشییع پیکر
#حبیب_یغمایی ،برخی مردم خور بر جنازه ایشان سنگ پرتاب کرده اند . موقعی که این خبر را شنیدم در سفری که به
#خور داشتم کنار آرامگاه این شاعر وارسته شرایطی مهیا شد تا با آقایان سید مرتضی آل داود پسر برادر
حبیب یغمایی ، ابوالحسن زاهدی فر، حمید امینی و اسماعیل امین که آنموقع در مراسم تشییع این شاعر شرکت داشتند به بیان خاطرات خود بپردازند و همه متفق القول بر این مسئله تاکید داشتند که این خبر سنگباران جنازه
حبیب از پایه کذب محض است.و هیچگاه مردم خونگرم خور همچون جسارتی را به نام آور و افتخار فرهنگی شهر خود که روزگاری بنیانگذار آموزش و پرورش در این شهر بوده است نکرده اند.
#کانال_داش_فریدصلواتیروزنامه نگار_هنرمند
https://telegram.me/farid_salavati