و چه زود با انسان‌های که درک ما می‌کنند و درک شان می‌کنیم، عادت می‌کنیم. گذشتن زمان را نمی‌دانیم، حتی من ندانستم چگونه دو ماه به این زودی گذشت. حالا با هم‌دیگر آشنا‌ترین هستیم. این‌ها را بی‌حدوحصر دوست می‌دارم. امیدوارم آشنایی‌مان در این کارگاه تمام نشوند و اتفاقات خفن را در مسیر نویسندگی داشته باشیم. فعلا، خوشحال‌ترین و ناراحت‌ترین هستم.
