این شعر
#فردوسی_بزرگ رو بخونید که بيش از ۹۰۰ سال پیش سروده و هر ایرانی را به فکر فرو می برد :
در این خاک زرخیز ایران زمین..
نبودند جز مردمی پاک دین...
همه دینشان مردی و داد بود...
وز آن کشور آزاد و آباد بود...
چو مهر و وفا بود خود کیششان...
گنه بود آزار کس پیششان...
همه بندهٔ ناب یزدان پاک...
همه دل پر از مهر این آب و خاک.....
پدر در پدر آریایی نژاد...
ز پشت فریدون نیکو نهاد...
بزرگی به مردی و فرهنگ بود...
گدایی در این بوم و بر ننگ بود...
کجا رفت آن دانش و هوش ما...
که شد مهر میهن فراموش ما...
که انداخت آتش در این بوستان...
کز آن سوخت جان و دل دوستان...
چه کردیم کین گونه گشتیم خوار؟
خرد را فکندیم این سان ز کار....
نبود این چنین کشور و دین ما...
کجا رفت آیین دیرین ما؟
به یزدان که این کشور آباد بود...
همه جای مردان آزاد بود...
در این کشور آزادگی ارز داشت...
کشاورز ، خود خانه و مرز داشت...
گرانمایه بود آنکه بودی دبیر...
گرامی بد آنکس که بودی دلیر...
نه دشمن دراین بوم و بر لانه داشت....
نه بیگانه جایی در این خانه داشت...
از آنروز دشمن بما چیره گشت...
که ما را روان و خرد تیره گشت...
از آنروز این خانه ویرانه شد...
که نان آورش مرد بیگانه شد...
چو ناکس به ده کدخدایی کند....
کشاورز باید گدایی کند.....
👑 تاریخ ایران با نـــادر شـــاه
👑 @Naderr_Shah ⚔