کانال رسمی کمیته آزادی زندانیان سیاسی در ایران

🌍در #روز_جهانی_حمایت_از_زندانیان_سیاسی در ایران، #سی_خرداد برابر با #بیست_ژوئن

صدای #حمزه_سواری_لفته زندانی سیاسی باشیم!

روز جهانی در حمایت از زندانیان سیاسی، روز اعتراض به سرکوب و بی حقوقی تحمیل شده به مردم است. روز اعتراض به شکنجه و زندان و اعدام، اعتراض به اذیت، آزار، تهدید و فشار بر فعالین عرصه ها، خانواده های زندانیان سیاسی و خانواده جانباختگان و روز اعتراض به تمام جنایات جمهوری اسلامی در بیش از چهار دهه اخیر میباشد.
امسال، کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی این روز را به اعتراض به قتلهای خاموش در زندان که توسط محرومیت عامدانه زندانی از درمان صورت میگیرد اختصاص داده است.
کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی از شما دعوت میکند، در هر نقطه از جهان که هستید، با برگزاری تحصن و حرکات اعتراضی در روز بیست ژوئن برابر با ۳۰ خرداد صدای زندانیان سیاسی را به گوش دنیا رسانده و شعار زندانی سیاسی آزاد باید گردد را طنین انداز کنیم

#20June
📌 برای کمیته مبارزه برای آزادی زندانیان سیاسی گزارش و خبر ارسال کرده و همکاری کنید. با ما از طریق کانالهای زیر در لینک تماس بگیرید :
https://linktr.ee/cfppi

💥با ما همراه باشید در طوفان توئیتری

صدای حمزه سواری لفته زندانی سیاسی در زندان رجایی شهر باشیم

حمزه که در سن ۱۷ سالگی با اتهام محاربه و اقدام علیه امنیت ملی بازداشت و در شعبه یک دادگاه انقلاب اهواز به حبس ابد محکوم شد. هم اکنون پس از سالها شکنجه و فشارهای وارده در زندان، از مشکلات پزشکی متعددی از جمله غده در ناحیه زانو، دیسک کمر، مشکلات ستون فقرات و واریکوسل رنج می‌برد

جمعه ۱۷ دیماه برابر با ۷ ژانویه
ساعت ۲۰:۳۰به وقت تهران و ۱۸ به وقت اروپای مرکزی

#حمزه_سواری_لفته
#FreeHamzeh

🔴نامه‌ زندانی سیاسی حمزه سواری در خصوص وضعیت غیرانسانی زندانهای کشور

#حمزه_سواری لفته، زندانی سیاسی در زندان رجایی شهر کرج، با انتشار نامه‌ای نسبت به وضعیت نامناسب زندانهای کشور واکنش نشان داد. حمزه سواری طی این نامه ضمن اشاره به گوشهای از تجربیات خود در زندان، از جمله مهمترین دلایل عدم ایجاد تغییر در وضعیت زندانها را نبود نظارت، عدم مسئولیت پذیری و انکار برخورد غیرانسانی و غیرقانونی با زندانیان عنوان کرد.

متن کامل این نامه در ادامه می آید:
«در پی انتشار فایل‌های تصویری از زندان اوین گوشه‌ای از وضعیت اسفبار زندانهای ایران و شیوه برخورد غیرانسانی و غیرقانونی ماموران و آمران با زندانیان به نمایش گذاشته شد. مسئله ای که سابقا نیز بسیاری از زندانیان سیاسی در گزارشهای ارسالی خود از داخل زندانها به آن اشاره کرده بودند، اما همیشه از سوی مسئولان امر مورد انکار و تکذیب قرار میگرفت و حتی گاهی پروندههایی مضاعف با اتهام سیاه نمایی و نشر اکاذیب برای خود این زندانیان باز میشد و برخی نیز باهمین پروندهها مجددا به مجازاتهای تازه محکوم میشدند.

اما بسیاری بر این باورند که اگر وضع اوین، به عنوان گل سرسبد زندانهای ایران و آینۀ کژنمای رفاه زندانیان، با این همه نظارت و رسیدگی در پایتخت چنین باشد، پس میتوان حدس زد در زندانهای دیگر به ویژه در شهرستانها چه فجایعی میگذرد. نگارنده بر اساس تجربۀ زیستۀ خود در یکی از همین زندانهای شهرستانی، یعنی زندان کارون اهواز، میتوانم تصدیق کنم که حدس یاد شده صائب و صحیح است.

در طول چند دهه عمر زندان کارون، زندانی که اخیرا تعطیل شد و به تاریخ فجایع تلخ روزمره در زیر جلد جامعه پیوست، صداهای بسیار برای همیشه خاموش شد و افرادی پرشمار فراتر از مجازاتهای سنگین خود مورد شکنجه، تحقیر و آزار قرار گرفتند؛ شکنجه‌هایی که آثار زیانبارش قربانیان را تا پایان عمر رها نخواهد کرد و زندگی پسازندان ایشان و اطرافیانشان را به شکل بدی تحت تأثیر قرار خواهد داد.
ادامه👇🏻
https://wp.me/p9yWrK-1W1