آگاهی دادن به افکار عمومی در سطح بینالمللی و بسیج سازمانهای مدافع حقوق انسان در سراسر جهان علیه جمهوری اسلامی با خواست آزادی فوری و بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی
#صبا_رایانی و #لیلا_حضرتی دانشجویان دانشگاه خلیج فارس بوشهر، روز ۲۵ مهر در مقابل درب ورودی دانشگاه توسط نیروهای لباسشخصی ربوده شدهاند و تا بدین لحظه اطلاعی از وضعیت ایشان در دست نیست.
گفته میشود در روز ۲۵ مهر، حدود ۶نفر از دانشجویان دانشگاه خلیجفارس بوشهر با معرفی مسئولین دانشگاه، توسط نیروهای لباس شخصی ربوده و به مکانی نامعلوم برده شدهاند.
اسامی تعدادی از کارگران پروژهای بازداشتشده در عسلویه
حسین سلحشور، رضا کوراوند، رسول نوروزی، امید کوراوند، امین علیزاده، معصومی، آرمان کاوسی، اصلان سواری، حسن احمدی، صمد رفیعی، ساسان رفیعی و نیما غلامی اسامی تعدادی دیگر از کارگران پروژهای بازداشت شده هستند. این کارگران در سایت ۱ پتروشیمی بوشهر شاغل بودند.
سعید دهقان : نخستین تجمع بزرگ وکلای مدافع حق در برابر قدرت، در اعتراض به تجاوز حکومت به حقوق ملت
وقتی می بینند همه، یا دادخواه بوده اند یا دادخواه شده اند یا دادخواه خواهند شد. ساختمان کانون وکلا، میدان آرژانتین تهران ساعت ۱ بعد از ظهر فردا ۲۰ مهر ۱۴۰۱
روز شنبه ۱۶ مهرماه در ایران " روز کودک " بود و این اسامی، تنها بخشی از کودکان و نوجوانانی است که در کمتر از یکماه گذشته توسط نیروهای سرکوبگر حکومت کشته شدهاند.
این تابلوی «توقف مطلقا ممنوع» که یکی از مبارزان به غنیمت گرفته برای هر کسی که در خیابان است پیام دارد. هم به دیگر مبارزان میگوید که به پیشروی ادامه دهند و هم تابلوی هشداری رو به مزدوران است که هرچه زودتر فرار کنند.
🔸صدا و سیمای حکومتی در تاریخ ۱۴ مهر ماه در برنامهای تحت عنوان «داستان یک ماموریت» با پخش اعترافات اجباری اتباع دستگیر شده فرانسوی، در اقدام ناشیانهی دیگری، اتهامات واهی، ناجوانمردانه و مهوعی علیه کنشگران صنفی ایران به کار بست.
🔸شورای هماهنگی ضمن محکوم کردن شدید این پروژه رسوا به زودی با صدور بیانیهی تحلیلی، دلایل متقن، شفاف و مستندی را در رد سناریونویسان مبتدی این نمایشنامهی مضحک که تنها به رسوایی بیشتر خودشان منجر شده، برای تنویر افکار عمومی منتشر خواهد کرد.
شورای هماهنگی تشکلهای صنفی فرهنگیان ایران ۱۶ مهرماه ۱۴۰۱
اکنون بیش از دو هفته از آغاز جنبش آزادیخواهی مردم ایران میگذرد. از نخستین روزهای این جنبش، حکومت همچون همیشه دستبهکار سرکوب شده است؛ بسیاری را کشته، بسیاری را ربوده، بسیاری را شکنجه کرده و بسیاری را به بند کشیده است. مردم اما پا پس نکشیدهاند و به هر طریق ممکن صدای اعتراضشان را به گوش جهانیان رساندهاند. جنبش آزادیخواهی مردم که دامنهای گستردهتر از اعتراضات پیشین دارد، حاصل انفجار خشم مردمی است که در چند دههی گذشته زندگیشان به دست جمهوری اسلامی رو به تباهی رفته است؛ مردمی که در طول این سالیان، بدیهیترین حقوقشان پایمال شده و هرگونه اعتراضشان به فساد سازمانیافتهی حکومت، همواره یک پاسخ داشته است: سرکوب و کشتار. «اغتشاشگر» خواندن مردم به جان آمده و نسبت دادن اعتراض آنها به کشورهای خارجی دروغی است آشکار و بهانهای نخنما برای تداوم تبهکاری حکومت؛ بهانهای برای شکستن حریم دانشگاه و گشودن درهای آن بر روی نیروهای انتظامی و امنیتی و «لباس شخصیها» تا صدای دانشجویان معترض را خفه کنند و صدها تن از آنها را بربایند؛ بهانهای برای قتل عام مردم در زاهدان. جمعهی سیاه زاهدان و ورود نیروهای امنیتی به حریم دانشگاه، دو روی سکهی سیاست تبعیض و سرکوب سازمانیافتهی جمهوری اسلامی است: تحمیل فقر و انواع تبعیضها از یک سو و کنترل کانونهای بالقوهی اعتراض از سوی دیگر. دانشگاه به عنوان یگانه فضای عمومی که در بطن خود امکان متشکل شدن حول ایدههای مترقی را دارد، در تاریخ معاصر ما همواره آماج سرکوب، کنترل و «پاکسازی»های رسمی و غیررسمی حکومتهای استبدادی بوده است. ورود نیروهای امنیتی به حریم دانشگاه در ایران سابقهای طولانی دارد که نخستین آنها به آذر 1332 برمیگردد. حملههای مهر ماه ۱۴۰۱ به دانشگاههای ایران از جمله دانشگاه صنعتی شریف و دانشگاه تبریز و سرکوب گستردهی دانشجویان در شرایطی صورت گرفته است که دانشجویان سراسر کشور درهمبستگی و همراهی با جنبش آزادیخواهی مردم، دست به اعتصاب و تحصن و برگزاری تجمعات اعتراضی زدهاند. پیوستن برخی از استادان به صف دانشجویان پیشرو از جمله وقایع خجستهی برخاسته از بستر اعتراضات اخیر است. مردم که در چند دههی گذشته برای بیان مطالبات خود، در جنبشهای اعتراضی زنان، کارگران، معلمان، بازنشستهها، نویسندگان، دانشجویان، اقلیتهای دینی، قومی، جنسیتی و ... حضور داشته و هر بار جدا جدا سرکوب شدهاند، اکنون دریافتهاند که تحقق خواستههایشان جز از طریق همبستگی و مبارزهی جمعی و نیز دستیابی به آزادی بیان، که نقض آشکار و هر روزهی آن در چهار دههی اخیر زمینهساز انواع سرکوبهای حکومتی بوده است، امکان پذیر نیست. کانون نویسندگان ایران که در بیانیهی یکم مهرماه خود همبستگیاش را با جنبش آزادیخواهی مردم ایران اعلام کرده بود، بار دیگر بر اساس منشور خود که آزادی بیان بی هیچ حصر و استثنا را، در همهی زمینهها، حق همگان میداند، و به حکم وظیفهی اخلاقی، حمایت خود را از خواستههای برحق دانشجویان و مردم ایران اعلام میدارد و سرکوب دانشجویان دانشگاههای کشور و سرکوب و کشتار مردم معترض زاهدان را محکوم میکند. امید است که با همبستگی مردم و نهادهای مستقل و آزادیخواه، آزادی بیقید و شرط بازداشتشدگان اخیر و همهی زندانیان سیاسی و عقیدتی به خواستی عمومی تبدیل شود.
پیکر #نیما_شفیق_دوست، نوجوان ۱۶ سالهی اهل سلماس و ساکن ارومیه، روز ۱۳ مهر به خانوادهاش تحویل داده شده است.
نیما شفیقدوست نوجوان دانشآموزی بود که در جریان اعتراضات ارومیه با شلیک مستقیم نیروهای امنیتی به شدت زخمی شده و پس از چند روز در حالی که در زیرزمین خانهاش مخفیانه تحت درمان بود، بازداشت شد. خانواده پس از بازداشت فرزندشان علی رغم پیگیریهای مداوم تا روزی که پیکر فرزندشان را تحویل بگیرند، هیچ خبری از وی نداشتند.