در مرحلۀ نخست چهرۀ میمها فقط بهدلیل ارزش و کمدیگونة میم در یادها میماند و از این راه قدرتهای جمعی کاربرانی که معنا و ارزش را به خدمت میگیرند، منتشر میکنند و همسازی میکنند، ممکن میشود.
بهرغم اینکه تصاویر شخصیتهای سلبریتی چندروزه بهشدت در اینترنت به گردش درمیآید، سفر از شهرت میمی به شهرت پایدار اینترنتی سفری دراز، دشوار و در بیشتر موارد وابسته به شانس است.
اصطلاح شخصیتهای میمی به این مسئله میپردازد که آدمهای معمولی چطور ممکن است ناخواسته در شرایط ناگهانی در فیلمی ثبت شوند یا حالت و بیان چهرهایِ آنها بهصورت میم حالت شمایلی پیدا کنند.
همانطور که آنها (ستارگان شاهد مجازی) با شتاب به زیر نور کشیده میشوند تا ترافیک بینندگان را برای شبکههای خبری مهار کنند، روزنامهنگاران کمتر پیش میآید که مسئولیت دیدپذیری فوری ستارگان یکشبهای را که خلق کردهاند بپذیرند.
از آنسو دروازهبانان رسانههای سنتی آنها (ستارگان شاهد مجازی) را به کلیشههای قابلفهم فرو میکاهند و به همین دلیل آنها عاملیت اندکی برای کنترل شهرت گردبادگونه، حقوق تصاویر و ادراک همگانی از خود در زمان چرخۀ سیلوار شهرت در شبکههای مجازی دارند.
بعد از مدتی دیگر کسی حالی از ستارگان شاهد مجازی نمیپرسد؛ شهرت آنها *متکی به یک مصاحبۀ برجسته* است، نه تلاشی بلندمدت برای ساخت شخصیت همگانی آنها یا سلامت شخصیشان.
گرچه اقلیت کوچک از ستارگان شاهد مجازی میتوانند شهرت گذرای خود را به شهرتی نسبتاً گسترده، اما نه بلندمدت، بدل کنند که به آنها کمک کند قراردادهای تبلیغ برای کالاها ببندند، بسیاری از آنها با دانش اندک و در حد هیچ تلاش میکنند شهرت خود را به کالا بدل کنند.
ما باید در این ادعا شک کنیم که شهرت شاهد مجازی را میتوان به یک بازگشت پایدار مالی تبدیل کرد. بهمحض اینکه باد کلیکهای میلیونی خوابید و فلاش دوربینها و مصاحبههای پیگیری تمام شد و بهمحض اینکه هیاهوی مجازی به درون بایگانی حافظۀ اینترنتی فروکش کرد، از کسی که باعث شهرت مجازی شده چه به جا میماند؟
اکثر ستارگان شاهد مجازی موفق اشخاص سیاهپوست در موقعیت اجتماعی-اقتصادی پاییناند که ابعاد بیچارگی، کمدی، دوستداشتنی آنها بر اساس حس فاصلۀ مخاطب طبقۀ متوسط از عجیب و غریب بودن زندگی روزمرۀ مستمندان و رنگینپوستان استوار شده است.
ستارگان شاهد- مجازی بستهبندی و موقعیتبندی میشوند، ساخته میشوند و طوری از آنها بهره میگیرند که ترکیبی از سه محتوای اصلی مورد نیاز برای ساخت یک داستان خبری مجازی جذاب به دست آید: بدبختی آنها باعث میشود یک عامل بیچارگی ایجاد شود، گفتار کلامی آنها یک عامل کمدیگونه ایجاد میکند و شخصیت فرهمندی که شبکههای خبری از آنها می سازند عامل دوستداشتنی بودگی را رسانش میکند.
اصطلاح «ستارگان شاهد مجازی» به آفرینش یک شکل تصادفی و زودگذر شهرت مجازی اینترنتی اشاره دارد. اخبار تلویزیونی پیوسته با چنین اشخاصی مصاحبه میکنند و بسیاری از این اشخاص قربانی رویدادی هستند که اخبار تلویزیونی از آنها گزارش میدهند.
سلبریتیهای رسانههای اجتماعی پیشگامان و قهرمانان آن هستند و همزمان از رسانههای میراثی پول درمیآورند و در عین حال بهوسیلۀ این رسانههای میراثی خورده میشوند؛ چون هر دو صنعت بر سر مخاطبان دیجیتال با هم رقابت و همکاری میکنند.
با تکثیر و گسترش شهرت اینترنتی، پوشش خبری و گفتمان مردمپسند دربارۀ این موضوع رشد داشته است. با وجود این روشهایی که ما با آن شکلهای ظریف و متمایز شهرت اینترنتی را مفهومسازی میکنیم هنوز سادهانگارانه و تقلیلگراست و پیچیدگی اثر این پدیده بر جامعه را تار میکند.
در حالی که شهرت اینترنتی ناشی از استثنایی بودن مخاطبان را بهدلیل مهارتهای بسیار فنی سلبریتی اینترنتی مسحور خود میکند، شهرت اینترنتی ناشی از معمولیبودگی احساس نزدیکی عاطفی و پیوند داشتن ناشی از ترتیب و پیوستگی را به وجود میآورد.
در حالی که شهرت اینترنتی ناشی از خاصبودگی بهدلیل نخبگی عینی باعث جلبتوجه میشود، شهرت اینترنتی ناشی از عجیب و غریب بودن بهدلیل قرابت و بیرون قرار گرفتن از منطقۀ آسایش فرد باعث میشود توجه به سلبریتیهای عجیب و غریب جلب شود.
اندرکنشهای همیشگی و پایدار سلبریتیهای معمولی اینترنتی با مخاطبانشان باعث میشود خانههای دیجیتال آنها بهمنزلۀ فضای شبکههای برای گیرندگان همفکر عمل کنند تا در این خانه جمع شوند و با مسائل روز آشنا شوند. در خلال زمان این میدان آشنایی و اعتماد به سلبریتیهای معمولی اینترنتی امکان میدهد تا دیگر اشخاص محصولات و خدمات را بهوسیلة توصیههای شخصی و تأییدهای شخصی تقویت کنند.
شهرت اینترنتی معمولی جنبههای معمولی و پیشپاافتادۀ زندگی روزانه را بهصورت واقعی و با فراست و همین طور بهصورت پیوسته و همیشگی تهیه و عرضه میکند و طوری یک رابطۀ اجتماعی و پایدار را بر اساس جماعت و اعتماد استوار میکند که یک سرمایۀ اجتماعی پدید آید.
شهرت اینترنتیای که استثنایی است بر تواناییهای نامعمول، کیفیتهای حیرتآور، یا مهارتهای تخصصی یک شخص تأکید دارد؛ این شخص میتواند ذاتاً نخبه یا معمولی باشد، اما بهدلیل سرمایۀ فنی خود توانسته جالب باشد یا تحسین شود.
شهرت اینترنتیای را که «عجیب و غریب» است شهرتی میدانند که بر اساس ناآشنایی شکل بگیرد، بسیار دور از منطقۀ امن و آسایش ما باشد یا آنچنان تازه یا غریب باشد که علاقۀ مخاطبانی را که شکلهای متضاد یا متفاوت از «سرمایۀ فرهنگی» دارند برانگیزد.
شهرت اینترنتیای که «خاص» است، عبارت است از فریبندهسازی و شادانهسازی کردارها و تواناییهایی که اینقدر در دسترسی خاص و در رخداد کمیاباند، که مردم عادی نمیتوانند بدون صرف «سرمایۀ اقتصادی» زیاد آنها را تجربه کنند.