آگاهی دادن به افکار عمومی در سطح بینالمللی و بسیج سازمانهای مدافع حقوق انسان در سراسر جهان علیه جمهوری اسلامی با خواست آزادی فوری و بی قید و شرط کلیه زندانیان سیاسی
💥فرزانه برزهکار، مادر #عرفان_رضایی، معترض کشتهشده در خیزش انقلابی نوشت
«۶۴۶ روز است از پسرم گفتم، هیچ وقت از حافظه تاریخ پاک نمیشود چه کسانی و چگونه کشته شدند.» او افزود: «از حافظه ما پاک نمیشود چه کسانی انکار کردند، چه کسانی خواستند که فراموش کنند و چه کسانی به یاد سپردند.»
پیام سندیکای کارگران شرکت واحد بمناسبت درگذشت شاعر، نویسنده، فیلمساز و عضو کانون نویسندگان ایران بکتاش آبتین https://wp.me/p9yWrK-2hQ سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه، از صمیم قلب به خانواده، دوستان و اعضای کانون نویسندگان ایران تسلیت گفته، خود را همدرد و شریک غم و اندوه بزرگ درگذشت بکتاش آبتین میداند.
بکتاش آبتین دوست و همراه آزادی خواهان و کنشگران جنبشهای مترقی تودهای، از جمله جنبش کارگری بود. او زندگی خود را وقف پیشبرد امر آزادیهای سیاسی و مدنی کرد. او وفادار به شعار کانون نویسندگان ایران در جهت رسیدن و برقراری آزادی بی حد و حصر بیان و اندیشه بود و تلاشی شایسته احترام همگان کرد.
دولتها مسئول حفظ جان زندانی هستند. مسئوليت برقراری شرایط انسانی زیست با حفظ کرامت زندانی در هر زندان با مقامات دولتی است. هر زندانی بایستی از شرایط بهداشتی و درمانی برخوردار باشد. اما مسئولین قضایی و زندان اوین، با وجود اطلاع از پیشینه بیماریهای بکتاش آبتین و خطرات ویروس کرونا برای او، هیچ اقدامی برای جلوگیری از ابتلای او به کووید-۱۹ انجام ندادند. پس از ابتلا نیز بسیار با تاخیر وی را به بیمارستان منتقل کردند و در بیمارستان جسم بیمارش را با دستبند و پابند غل و زنجیر کردند و تا چندین روز خانواده و نزدیکانش اطلاع نداشتند در کدام بیمارستان بستری است و پس از اطلاع نیز اجازه رسیدگی به ایشان نداشتند و صدور مرخصی درمان و مجوز انتقال او به بیمارستانی دیگر روزها زمان برد و فرصتهای کنترل بیماری از کف رفت. هدف زندانبانان آشکارا رها کردن بیمار به کام مرگ بود.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه همگام و هم صدا با کانون نویسندگان ایران، عدم رسیدگی به وضعیت بحرانی بکتاش آبتین را علت اصلی درگذشت او دانسته و این رفتار زندانبانان را قویا محکوم میکند.
سندیکای کارگران شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه ۱۹ دی ۱۴۰۰
#اسماعیل_بخشی فعال کارگری نماینده کارگران نیشکر هفت تپه که ماهها در زندان به علت دفاع از حقوق کارگران تحت شدیدترین شکنجه ها قرار گرفت در اعتراض به قتل خاموش #بکتاش_آبتین در توییت نوشت :
به خیالشان محکومش کردند، زندانش کردند، بیمارش کردند، جانش را گرفتند تا دیگر سرود آزادی را از دهان سرخش نشنوند. آسوده نباشید که از گور #بکتاش_آبتین این شاعر آزادی، هزاران جوانه خواهد رویید که از دهان سرخشان سرود آزادی و آزادیخواهی را بر سرتان فریاد خواهند کشید، آسوده نباشید.
شعار مرگ بر دیکتاتور ، مرگ بر حکومت آدم کش در مراسم خاکسپاری شاعر و فیلمساز آزادیخواه #بکتاش_آبتین زندانی سیاسی بدلیل محرومیت از درمان ودارو بدست جمهوری اسلامی جنایتکار، به قتل رسید.
بیانیه ی جمعی از زندانیان سیاسی زندان رجاییشهر در اعتراض به قتل #بکتاش_آبتین
«ملت بزرگ ایران بار دیگر لوکوموتیو قتلهای زنجیرهای، در ایستگاه اوین، یکی دیگر از نویسندگان را در بند و زنجیر به کام مرگ کشانید تا به جای آوردن اوجب واجبات را رکورد بزند. آری، در مسیر مبارزه با سانسور و اجبار و جهالت هزینه جبران ناپذیر دیگری بر جامعه دگراندیش و آزادیخواه وارد آمد. بکتاش آبتین، عضو کانون نویسندگان ایران، جان خود را در راه آزادی بیان فدا کرد تا شاهدی بر خودکامگی حاکمان، سلطه بازجوها و بی کفایتی مقامات قضایی جمهوری اسلامی باشد. جرم آبتین گفتن و نوشتن بود و گناهاش پرسش و روشنگری؛ حبسِ دلسوزانی چون او، آن هم در شرایط همه گیری کرونا، چه مبنایی جز بیخردی مسئولین و ترس حاکمان از سرمایههای این مرز و بوم دارد. ما زندانیان سیاسی محبوس در زندان رجایی شهر، ضمن ابراز همدردی با بازماندگان آن عزیز بزرگوار، جمهوری اسلامی را مسئول مرگ او میدانیم و باورمندیم که تنها با حضور مسئولانه در کارزارهای #دادخواهیو به چالش کشیدن حاکمیت در رابطه با جنایاتی از این دست میتوان مانع از تکرار چنین فجایعی شد. اسامی امضاء کنندگان: سعید اقبالی، مطلب احمدیان، احد برزگر، ایرج حاتمی، حمزه سواری، حسن صادقی، پیروز منصوری، عبدالرسول مرتضوی، علی موسی نژاد فرکوش، مهدی مسکین نواز، فرهاد میثمی و نصرالله لشنی.»
🔴 قسمتی از دلنوشته حامد اسماعیلیون برای دخترش ری را ؛ دنیا را ببخش اما قاتلانت را هرگز!
دخترم! فرقی نمیکند،گریههای ما به بعد از مرگ سپرده شد. شما درسراسر زمین پراکنده شدی و من در ذرات معلق تشنج و خشم دخترم! دنیا چشمانش را بست و ندید. دنیا را ببخش اما قاتلانت را هرگز! و ما هرگز قاتلان فرزندان مردم ایران، قاتلان اعدامهای جمعی دهه شصت و تابستان خونین ۶۷ و دیگر قیامها و خیزشها تا آبان ۹۸ و تا تشنه گان خوزستان و اصفهان را هرگز نمی بخشیم و منتظر دادگاههای بین المللی هم نیستیم. در آتش خشم پدران و مادران داغدار باید بسوزند و این خشم مقدس است که ایران از این پلیدان بد ذات و بد سرشت برای همیشه پاک می کند. خوشا بوی تند باروت و غرش تفنگها در قیام و انتقام در هرکوچه و خیابان از دشمنان مردم ایران، خوشا انقلاب رهایی بخش مردم ایران.
🔴 پیامناهید شیر پیشه مادر #پویا_بختیاری از جانباختگان اعتراضات ۹۸ در حمایت از خانوادههای دادخواه قربانیان هواپیمای مسافر بری اوکراینی که در روز ۱۸ دی ماه ۹۸ به وسیله موشکهای سپاه پاسداران جمهوری اسلامی عامدانه سرنگونشد و جان ۱+۱۷۶ انسان با تمام آرزوهایشان را نابود کرد.
نیکتا اسفندانی در ۲۲ اردیبهشت سال ۱۳۸۴ متولد شد. او عضو یک گروه تئاتر بود و به نواختن گیتار علاقه داشت.
نیکتا اسفندانی روز ۲۵ آبان ۱۳۹۸ در خیابان ستارخان تهران بر اثر اصابت گلوله به قتل رسید. تصویر نیکتا اسفندانی، به عنوان یکی از کشتهشدگان در روزهای نخست اعتراضات سراسری آبان ۱۳۹۸ در فضای مجازی به سرعت منتشر شد.
چرالی وایمرز، نماینده پارلمان اروپا، با اشاره به کشته شدن نیکتا اسفندانی گفت «کسانی که در مرگ او دست دارند، فرزندانشان را به اروپا میفرستند تا جلوی ماشینهای فراری برای اینستاگرام عکس بگیرند.» او خواهان منع صدور ویزا برای ناقضان حقوقبشر و خانوادهشان شد.
آبان ۱۳۹۹ مادر نیکتا اسفندانی در اینستاگرام نوشت: «در خیابان میکشند و در دادگاه محکوم به اعدام میکنند تا اینگونه ما را بترسانند؛ غافل از اینکه ما دیگر چیزی برای از دست دادن نداریم…»
مصاحبه با حامد اسماعیلیون در نمایشگاه جهانی کتاب در فرانکفورت
یکشنبه ۲۴ اکتبر ۲۰۲۱
در روزی که جمعی از ایرانیان آزادیخواه در جریان برگزاری نمایشگاه فرانکفورت نسبت به حضور نمایندگان جمهوری اسلامی دست به اعتراض زدند، مصاحبه کوتاهی با حامد اسماعیلیون، سخنگوی انجمن خانواده های جانباختگان پرواز PS752 انجام شده است. این انجمن در نمایشگاه کتاب فرانکفورت غرفه ای دارند که توجهات زیادی را به خود جلب کرده است.
به مناسبت اولین سالگرد اعدام نوید افکاری ، باز پخش صدای نوید را میشنویم ، صدایی که جهان را فرا گرفت و میلیون ها انسان هم صدا با خانواده افکاری علیه جمهوری زندان، شکنجه و اعدام فریاد کشیدند .فریاد آزادی ، انسانیت و شجاعت یک انسان و بعد از ماه ها شکنجه در شکنجه گاه رژیم گردنش به طنابدار سپرده شد .