برای یک ملت ناامید و شکست خورده که "حس اعتماد" خودشان را هم به شما فروخته اند فروش کلیه، کبد ، مغز استخوان و قرنیه چشم که کاری ندارد.
پ.ن= فردا سوت آغاز جام جهانی فوتبال روسیه به صدا در می آید و ما فراموش می کنیم یک قطعه سکه بهار آزادی از مرز دومیلیون و پانصدهزارتومان گذشته و هر یک دلاری "هفت هزارتومان" به فروش می رسد. فردا یادمان می رود که آقای رییس جمهور قول داده بود "عزت" را به پاسپورت های ما برگرداند. فراموش می کنیم سفره های مردم از همیشه خالی تر است. فردا پس فردا که "سردار آزمون" توپ را به تور دروازه "مراکش" بچسباند دیگر چه اهمیتی دارد که چند پدر ایرانی به همسر و فرزندانش "قرص برنج" می خوراند تا همه با هم بمیرند شاید آن دنیا قشنگتر از این جهنم باشد. ما ملت فراموشکاری هستیم. حتی همین حالا هم پسران سوخته "پلاسکو" را از یاد برده ایم. در خاطرمان نیست بچه های نفتکش "سانچی" چطور دود شدند و به آسمان رفتند. چند وقت از جزغاله شدن معدنچیان "یورت" می گذرد. روزی چند نفر در "سرپل ذهاب" با فکر خودکشی از خواب بیدار می شوند. راستی چرا هیچکس نمی پرسد پس در کدام فصل "دنا" جنازه های مسافران پرواز ناتمام "آسمان" را به ما پس می دهد؟
پ.ن.دو= ببخشید اگر غمگین تان کردم. دو پیج آنطرفتر "ندا یاسی" لایو می دهد."مستر تیستر" دولپی باقالی پلو با ماهیچه نوش جان می کند. "ملیکا" و "شاخ هایش" دلبرتر شده اند. آخرین کلیپ درگیری "داوود هزینه" و "پسر ایران" هم منتشر شده و "بهادر" داد می زند: ما خیلی پرروییم پر رووووووو
آدمهای هر سرزمینی نگاه خاصی دارند، ته چشمهای شان یک چیزی هست که می گوید اهل کجا هستند. دست کم هم وطن های ما این جورند واین به گمان من مربوط می شود به زبان و لحنی که با آن فکر می کنند و گذشته ای دور که در ژن چشم ها باقی مانده. لابد خودشان متوجه نیستند. در ته چشم های هم وطن های ما نشانه ای هست که داد می زند ایرانی هستند. و هر چه فکر کرده ام علتش چه هست چیز دیگری به نظرم نرسید جز گذشته و زبان و لحنی که با آن فکرو خیال می کنند همین آدمها هستند که وقتی دیوانه می شوند و بلند بلند فکر می کنند آدم تعجب نمی کند حتی وقتی ده یا چند نفر می شوند ودر ذهن شروع به مکالمه یا مجادله می کنند. @Bookzic📕📗📘