همانطور كه كشوری كه نيازی اندک به واردات دارد يا از آن بینياز است، خوشبختترين كشورهاست،
انسانی كه به قدر كافی غنای درونی دارد و برای تفريح به چيزی از بيرون نياز ندارد يا فقط اندكی نياز دارد، سعادتمند است،
زيرا واردات بهايی گزاف دارند،
وابسته میكنند،
خطراتی به همراه میآورند،
موجب گرفتاری میشوند
و جايگزين بدی برای محصولات داخلیاند.
زيرا از ديگران
يا بطور كلی از بيرون
از هيچ نظر نمیتوان انتظار چندانی داشت.
آنچه آدمی میتواند برای ديگران بكند بسيار محدود است.
سرانجام هركس تنهاست
و آنگاه مسئله اين است كه كس كه تنهاست،
چه كسی است؟
در اينجا هم آنچه گوته (در شعر و حقيقت، جلد سوم) يا چنان كه اليور گلداسميت میگويد:
«فقط آنگاه كه به حال خود رها شدهايم میتوانيم نيکبختی خويش را بيابيم يا بسازيم.»
#آرتور_شوپنهاور | از كتاب: در باب حكمت زندگی
🖋☕️@Best_Stories