از این رو، کنشگری زنان
بلوچ که بر به چالشکشیدن حوزه عمومی-اجتماعی-حقوقی(حاکمیت) تمرکز دارد با به چالشکشیدن حوزه مقدس(خانواده-مذهب) مرحله کاملا جدیدی را در مبارزه فمینیستی زنان
بلوچ آغاز کرده است.
به نظر میرسد جنبش زنان
بلوچ تلاشی را آغاز کرده برای دستوپنجه نرمکردن با مفهوم هویتهای چندگانه و درک این واقعیت که زنان مقولهای انتزاعی را تشکیل نمیدهند که خارج از تفاوت و نابرابریهای اجتماعی-اقتصادی-سیاسی وجود داشته باشند. آنها فراتر از زنبودن به طبقه، نژاد، مذهب، ملیت و سرزمین تعلق دارند. تفاوت قدرت و دسترسی به منابع از مکانهای متفاوت طبقه-نژاد-ملیت ومذهب ناشی میشود. و از آنجایی که مردان
بلوچ نیز در این دستهبندیها قرار میگیرند، مبارزه برای برابری و آزادی یک مقوله پیچیده است.
بلوچ زالبولانی زرمبش میگوید:
فهم این مساله که شکل مبارزه و زیست زنان در همه جا یکسان نیست شناخت این امر را ضروری میسازد که هر جامعهای به دلیل تقسیمبندیهای مبتنی بر نشانگرهای تمایز اجتماعی، لایهلایه و نابرابر است. اینجاست که ما بر اهمیت به چالشکشیدن انواع نابرابریها تاکید میکنیم.
زنان
بلوچ در جنبش «زن، زندگی، آزادی» تاروپود مرزبندیهای محدودکننده و خفقانآور را با تقاضای بازنگری در ساختارهای بنیادی پاره کردند. ساختارهایی که زن
بلوچ را سرکوب و تحت سلطه خود قرار میدهد و نگرشهایی تکراری و تکوجهی برای پیشبرد سیاستهای فمینیستی دارد که تمایلی به بازنگری و مداخله در فمینیسم تقاطعی در آن دیده نمیشود. در این مسیر، زنان
بلوچ علاوه بر خیابان، از رسانههای اجتماعی هم برای گسترش مبارزه خود بهره بردند و گروهها، کمپینها و دادخواهی فراگیر و مطالبات زنان
بلوچ در ایران را شکل دادند. با اینهمه به باور «
بلوچ زالبولانی زرمبش» چالشهای زیادی برای پایداری و رشد آنها به عنوان یک «جنبش» تثبیتشده وجود دارد. برای تبدیلشدن به یک جنبش به معنای واقعی کلمه، و برای اینکه یک مبارزه مداوم به تغیبر اجتماعی-سیاسی منجر شود، کنشگران
بلوچ به همکاری مداوم و تعامل متقابل با سایر گروههای فمینیستی در ابعاد بزرگتر نیاز دارند.
زنان بلوچ در جنبش «
زن، زندگی، آزادی»
تاروپود مرزبندیهای محدودکننده و خفقانآور را با تقاضای بازنگری در ساختارهای بنیادی پاره کردند.
علاوه بر این، در این مسیر کنشگران
بلوچ به تعامل با رسانهها هم نیاز دارند چرا که به گفته
بلوچ زالبولانی زرمبش، بسیاری از گزارشهای رسانهای از بلوچستان، گزینشی و حتی مغرضانه هستند و با نادیدهگرفتن مسائل اقتصادی و سیاسی بلوچستان مطرح میشوند. حتی در بازنمایی مبارزه در بلوچستان، مسجد مکی و جمعههای اعتراضی بهعنوان سمبل اعتراضی بلوچستان مطرح میشود حال آنکه نمایندگی مسجد مکی بهعنوان محل سرکوب زنان
بلوچ قابل رویت نیست. اگرچه جمعههای اعتراضی یک اقدامجمعی، مبارزه آگاهانه برای برخورداری از حقوق اولیه و یک جامعه سیاسی و اجتماعی عادلانه است که به نقد و اعتراض سیستمهای اقتصادی و سیاسی غیرانسانی میپردازد، اما ایده اصلی معترضان این است که «زن زندگی آزادی» در نهایت یک امر سیاسی نیست و مساله زن، هسته اصلی اعتراضات را تشکیل نمیدهد.
از
بلوچ زالبولانی زرمبش میپرسم که با وجود همه این چالشها و دشواریها، زنان
بلوچ چه چشمانداز و آیندهای را برای خود در یک سالگی جنبش زن، زندگی، آزادی متصور هستند؟ میگوید:
“بلوچستان بهعنوان یکی از تحتستمترین و به حاشیهراندهترین مناطق، نیازمند تغییر اساسی در ساختارهای اجتماعی-اقتصادی-سیاسی و فرهنگی است که در آن مرد/ پدرسالاری اجرا نشود. همچنین نیازمند از بین بردن ساختارهایی است که به استثمار جنسی-اقتصادی زنان و گروههایی منجر میشوند که خود را بهعنوان زن-کوئیر یا دیگر گروههای جنسی و جنسیتی تعریف میکنند. زنان
بلوچ باید در تمام سطوح تصمیمگیری مشارکت داشته باشند. چشمانداز آینده زنان
بلوچ با فرصتهایی که در اختیار آنها قرار داده میشود ارتباط تنگاتنگی دارد، برای حصول این امر در وهله اول باید مردسالاری طایفهای-دینی-حکومتی که یک ساختار محافظهکارانه است برچیده شود. عدالت اجتماعی، در دسترسبودن آموزش، بهداشت و فرصتهای اقتصادی برابر، ابزارهای مختلفی برای هدایت این امر هستند.”
#ژینا_امینی#ژن_ژیان_ئازادی#زال_زندمان_آزاتی#جنبش_زنان_بلوچ#بلوچ_زالبولانی_زرمبش🔸️@BalochWomenMovement🔸Instagram:
https://instagram.com/balochwomenmovementt?igshid=YmMyMTA2M2Y=