‏ می‌دانی! گاهی فکر می‌کنم دلتنگی‌ای که با از دست دادن چیزی یا به دست نیاوردن چیزی دیگر در وجود آدم شکل می‌گیرد به لایه های چرک و چرب غباری می‌ماند که به مرور روی اسباب و اثاثیه‌ی خانه‌ای قدیمی نشسته و دیگر نمی‌شود تمیزشان کرد، حالا گیرم که با یک کوفتی هم بشود جلایشان داد، اما این غبار طوری در دل درزهای پیدا و پنهان و طرح‌های کنده‌کاری شده‌شان نفوذ‌کرده که دیگر جزیی از همان‌ها شده، هرکاری هم بکنی بی‌فایده است، خودت هم می‌دانی که هیچوقت از برق روز اول‌شان خبری نمی‌شود، این دلتنگی که گفتم، درست عین همین غباری است که همیشه هست اگر به چشم نیاید ... 📙 #مثل_کسی_که_ازیادم_میرود #سیاوش_گلشیری 🉑 @B00kLifeMe