🔻وصیتنامه نویسنده منتقد و مبارز انقلاب اسلامی ، مرحوم استاد ،حاج حیدر رحیم پور ازغدی
بسمه تعالی
دوستان بسیاری ،پیگیر مقالات و کتاب های مرحوم استاد، حاج حیدر رحیم پور ازغدی میباشند . انشالله تا هفته آینده ، صفحات مجازی آثار درحال جمع آوری ایشان فعال شده و بتدریج سلسله مقالاتی که همچنان موردنیاز کشور است ارائه خواهد شد.
نخستین این آثار ، آخرین آنان یعنی گزیده ای از وصیتنامه آن مردخداست که تقدیم میگردد:
یک دل که برَد رنج ، ز رنج دگران کو؟
یک تن ز غم خلق، به عالم، نگران کو ؟
یک همت آزاده که فریاد برآرد
وارسته ز خود، در پی سود دگران کو ؟
بخشی از وصیتنامه معلم "بیقراری" و آموزگار"دردمندی"، استاد حیدر رحیم پور ازغدی
بسم الله الرحمن الرحیم
۱. در آستانه آخرت ، با قلبی مالامال از امید به رحمت خداوند ، اینک حیدر رحیم پور ازغدی ، فرزند مرحوم حاج محمد علی، او را سپاس می گوید بر تفضل مسلمانی و تشیع جعفری، و بر دریافت اسلام با تعریف آخرین سخنگوی آسمان و مرسل آخرالزمان، که صلوات خدا و فرشتگانش بر او ، و نیز برنعمت شناخت قرآن با تفسیر اوصیائ او، ائمه اثناعشر ، علیهم السلام ،حجت های تمام ، از غدیر تا فرج بزرگ در پایان تاریخ.
هزار سپاس ،خدای را که نه تسلیم اسلام ، بل مومن بدان بودم و به رسم محمد ص، نه تمکین، که عشق ورزیدم و هرچه پیرتر شدم این عشق جوانتر شد و با من خواهد ماند زیرا با هرچه در این عالم ، مانوس تر باشیم، در عوالم پس از مرگ ، محشور تر خواهیم بود.
و امان از روز حسرت و خوف بزرگ ، چه قیامتی که آبها آتش گیرند، کوهها چون پنبه ، ازهم بگسلند، خورشید تاریک شود ، ستاره ها فروپاشند، گورها بشکافند و اولین وآخرین برای محاکمه بزرگ ، برون آیند و هر کس بر شاکله ای که خود را برآن ساخته و پرداخته ، برانگیخته شود و ازخویشان ، و بلکه از خویش نیز بگریزد ، کودکان پیر شوند و مادران ،فرزند بر زمین گذارند....
اما خدایی که من میشناسم ،ما را از شر خودمان ، پناه خواهد داد و ما را با خودمان تنها نخواهد گذارد و ما هکذا الظن بک. شیعه علی ع چنین گمانی در حق پروردگار ندارد.
۲. سپاس افزون تر ، آنکه روزگاری دراین جهان موقت زیستم که پس از قرن ها برای نخستین بار، پرچم دین اینچنین با عزت ، بدست خمینی بزرگ بالا رفت و خدای را که دگرباره فرو نیفتد و حاشا که به قصور و تقصیر ما.
و سپاس دوباره ، عنایت خاص خدای را که دست مرا در دست اساتید و بزرگانی چون حاج شیخ ( مجتبی قزوینی خراسانی ) گذارد و به اشاره او، دست دیگرم از همان سال ۴۱ تا پایان در دست خمینی بود . خجسته آن روز که در رکاب شیخ در آغاز نهضت ، برای بیعت به قم رفتیم و از آن پس در هیچ صحنه ای امام را تنها نگذاردم.
پس از او خامنه ای ، صالح برای امامت امت بود که پیش از انقلاب ، مجاهد بود و از سر وظیفه و نه هوس ، سیاست می ورزید و پس از انقلاب ، زاهد ماند و تغییر مسیر نداد .
#ادامه_دارد🆔 @rahimpour