🕊 وقتی از دور می آیی شکوه آمدنت، مرا به سکوت وا می دارد ، عظمت حضورت چون ابری بزرگ که آسمان را فرا گرفته، مرا تسخیر خود می کند و من ریشه ای کوچک که تاب نگاهی به آسمان را ندارد؛ در زمین فرو می روم...
اما... دستانت مرا می بیند فرود می آید غبار قلب کوچکم را می زداید و من تا عرش پرواز می کنم ...