بيماري ها در فرهنگ لکی
بيشتر معمرين وافرادي كه پنجاه تا شصت سال قبل را به خاطر دارندبا اسم بيتال وحكيم وبيره دار سر رشته دار جرا آشنايي دارند.كساني كه همه ي امور پزشكي در دستان معجزه گرشان بود.اين افراد اكثر محلي بودند وگاهي نيز به طور دوره گرد در مناطق مختلف مي گرديدند وافراد بيمار را از هر صنفي مداوا مي كردند.براي هر بيماري اسمي محلي وجود داشت ومردم هم بر اثر تجربه به محض ظهور علائم نام بيماري را مي دانستند.بسياري از معالجات پايه واساس درستي نداشت وبيشتر به خاطر اينكه چاره اي ديگر نبود مورد قبول عامه قرار مي گرفت وبرخي هم بر اثر تجربه و پيگيريهاي نسل به نسل موثر واثر بخش بود وسالها مردم با اين روشها بيماران را مداوا مي كردند.در كتاب رد پای پیشینیان نام محلي بيماريها وتا حدودي روشهاي درمان محلي ذكر شده ودر بعضي موارد نام امروزي آنها نيز ذكر گرديده است.صحت وثقم وعلمي يا غير علمي بودن آنها مورد تاييد نيست وفقط به خاطر جنبه ي فولكلور بودن آنها به اين كار پرداخته شده است.
بماركي. bemârki: نوعي دمل بد خيم كه علاج آن مشكل بود.براي درمان آن علاوه بر داروهاي گياهي علاج ژيرك از گن گن بر(gan e gan ber ) كه شامل:گوشت سگ يا لاكپشت بود نيز استفاده مي شد.بعضیها این بیماری را با زردیکه یکی می دانند.در بعضی مناطق لک نشین برای درمان از هندوانه استفاده می کردند ،به طوری که هندوانه را در چند نوبت روی زخم می گذاشتندتا آب هندوانه را به خود جذب کرده واین کار باعث خشک شدن شود.گاهی زخمها ازبین می رفتند وگاهی هم از ریشه کنده می شدوگودی جای آن تا مدتها باقی بود.مردم معتقد هستند که این بیماری با خوردن گوشت گوسفند آلوده به سیاه زخم در انسان ظاهر می شودوگاهی کشنده است.گاهی برای درمان از تنباکو استفاده می شد وآن را در محل زخم قرار می دادند.
#مهدی_زینی@asredelfan