بی همگان به سر شود بی تو به سر نمی‌شود داغ تو دارد این دلم جای دگر نمی شود #غزل_مولانا @Ashaarkotaa 📘داغ کسی یا چیزی را داشتن می‌تواند کنایه از تعلق به آن کس یا چیز باشد. در دوران برده‌داری داغ گذاشتن بر روی بردگان برای این که معلوم کنند مالک آنها چه کسی است، مرسوم بوده است. بعدها این داغ به صورت نماد و استعاره‌ای در ادبیات صوفیانه به کار رفته است. صوفیان معتقدند خداوند داغ بندگی را در همان عهد الست که از آن به روز "میثاق" یاد می‌کنند بر روح انسان نهاده‌است. احمد غزالی در کتاب سوانح خود آورده است: «بارگاه عشق، ایوانِ جان است که در ازل، ارواح را داغ "الست بربّکم" آنجا بار نهاده است». برخی از صوفیان این داغ را میثاق بندگی و خواجگی و برخی میثاق عاشقی و معشوقی تعبیر کرده‌اند.