👨🏻💼توماس آگدن
روانکاو و نویسنده ادبی ۷۶ ساله، ساکن کالیفرنیا است. آگدن را به عنوان روانکاوِ شاعر میشناسند چرا که مراجعانش را شاعرانه و استعارهای میشنود.
نوشتههای
روانکاوی آگدن منحصراً وابسته به یک مکتب خاص نیست. او بیش از همه متأثر از دونالد وینیکات، ملانی کلاین و ویلفرد بیون است. آگدن نوشتههای زیادی دربارهی این سه نفر دارد اما نظریهاش عمومی و جامع نیست، رویکرد او به
روانکاوی و نوشتههایش در این باره معمولاً بیشتر تحلیل متون و نظریات
روانکاوی به حساب میآید تا روش تشخیصی منحصر به فرد خودش.
او میگوید: «اکثر روانکاوها آرزو دارند علمی باشند، چیزی که به نظرم مسخره است.
روانکاوی علم طبیعی نیست. در بهترین حالت علم اجتماعی است و شاید نزدیکتر به تجربهی ادبی یا تجربهای در زبان باشد. شرحهای موردی نوعی داستاناند، هر چند بر پایهی تجربههای واقعی رویارویی با مردم باشند. تجربهها و نوشتهها یکی نیستند، شما در واقع یک تجربه یا شخصیت را تصور میکنید و باید آن را بهنوعی به قالب زبان بریزید».
ماجرای ورود آگدن به عرصه نویسندگی ادبی –جای تعجب ندارد که- با مادرش شروع میشود. مادرش عاشق کتاب خواندن بود و او را تشویق به خواندن میکرد. او در دبیرستان از لیست کتابهای ویژهی تابستان کتابی از فروید را انتخاب کرد و از آنجا به بعد برایش روشن شد که در مسیر
روانکاوی پیش خواهد رفت. او هر دو جریان ادبیات و
روانکاوی را به طور موازی در زندگیاش پیش برده است.
در مورد رمان ناتمام، آگدن میگوید: «به نظر من یکی از مهمترین جنبههای نوشته در تاثیری نهفته است که تکههای نوشتهنشده میگذارند. اینها معما و تعلیق درست میکنند. چیزهایی قابل فهم اما غیرقابل توضیحاند. ناتمام ماندن تکهها احترام به توانایی مخاطب نه فقط در تأثیرپذیری از نوشته بلکه در مشارکت در نوشتن رمان است».
#روانکاوی #بوک_کلاب_روانکاوانه #باشگاه_کتابخوانی_روانکاوانه #رهاشدهها #ناتمام #توماس_آگدن #آگدن #تامس_آگدن #کتاب_ناتمام #کتاب_رهاشدهها #بوک_کلاب #کتابخوانی #باشگاه_کتابخوانی#دانه #گروه_روانکاوی_دانه
@analytic_mind