اخبار روز
#عکاس
Channel
268
subscribers
27.2K
photos
1.17K
videos
11.3K
links
آخرین اخبار و تحلیل‌های ایران و جهان
اخبار روز
(۱) #بخشی از یک گفت و گو گفت‌وگوی #شیوا_رهبران با عباس کیارستمی: به دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده ام (۱) ترجمه: #میترا_سرحدی…
(۲)
#بخشی از یک گفت و گو
گفت‌وگوی #شیوا_رهبران با عباس کیارستمی:
به دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده ام(۲ و پایانی)
ترجمه: #میترا_سرحدی
کیارستمی با شوخ‌طبعی منحصربه‌فرد خود به این حرف پاسخ می‌دهد. او با خود می‌گوید چه کسی می‌داند، شاید بدون انقلاب هم او می‌توانست جایزه نخل طلا را ببرد. نمی‌توان ثابت کرد که انقلاب، حتی به‌طور اتفاقی، موفقیت او در جشنواره فیلم کن را تسهیل کرد یا نه،زیرا انقلاب قبل از آن زمان اتفاق افتاده بود.
از نظر او، کسانی بین #انقلاب و فیلم‌های او نسبتی برقرار می‌کنند که معاش خود را از طریق پیوندهای نزدیک با دولت و نهادهای «به‌اصطلاح» فرهنگی تأمین می‌کنند. کیارستمی می‌گوید بعدها پساعقلانیت خام محققان، منتقدان و دانشگاهیان در غرب این نسبت‌های ساختگی رابه صورت «حقیقت» گسترش دادند. اما آن‌هاهیچ ارتباطی با واقعیت ندارند.
من روی منطقی که در این گفت‌وگو به آن پی می‌برم پافشاری می‌کنم و از او دعوت می‌کنم کمک کند تا حقیقت یا افسانه‌ای را که در پس اظهارات درباره نقش او در سینمای موج نو ایران وجود دارد کشف کنم.
او پاسخ می‌دهد که واقعیت، امری ساختگی است و من یاد جملات قصار بسیاری می‌افتم که از او نقل شده: «دروغ، کوتاه‌ترین راه به حقیقت دروغ گفتن است».
پس از توقفی کوتاه او مؤدبانه می‌پذیرد که من با او مصاحبه کنم و به امید نزدیک‌تر شدن به حقیقت، با کنجکاوی هوشمندانه و هنرمندانه‌ای در سؤالات من تعمق می‌کند.
مصاحبه با کیارستمی در طی سه جلسۀ طولانی بین ژانویه ۲۰۰۸ و مه ۲۰۰۹ در خانۀ او در شمال تهران صورت گرفت، خانه‌ای پوشیده با فرش‌های قدیمی ایرانی، پر از ظروف شیشه‌ای و سرامیکی، مبلمان مدرن اروپایی، عکس‌ها و کتاب‌های خود کیارستمی و از همه مهم‌تر، همان‌گونه که کیارستمی با افتخار خاطرنشان می‌کند، دو پرینت روی دیوار اتاق نشیمن اثر کوروساوا که خود او به کیارستمی تقدیم کرده است.
در ابتدا کیارستمی زیاد به انجام مصاحبه تمایل نداشت و گفت که به دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده است.
او ابتدا پیشنهاد داد در پاسخ به هر یک از پرسش‌ها عکسی به من بدهد (کیارستمی #عکاس مشهوری است که کارهایش در نمایشگاهی بزرگ در موزۀ هنرهای مدرن نیویورک در سال۲۰۰۷ نمایش داده شده‌اند). او گفت به کلمات به‌عنوان روشی برای بیان حقیقت اعتماد ندارد و حس می‌کنددر برابر آن‌ها «شلخته» است. من به او یادآوری کردم که به‌رغم ارزیابی خودش، خبرگان شعر فارسی او را کسی می‌دانندکه می‌داند چگونه با کلمات کار کند.
بالاخره ما توافق کردیم که من مصاحبۀ او را ضبط نکنم. به همین دلیل پاسخ‌های کیارستمی به سؤالات من به‌صورت نقل‌قول‌های مستقیم ارائه نشده‌اند.
متن کامل این گفت و گوی متفاوت را بخوانید
اینجا:
👇
http://www.magiran.com/cmmagazine
👇
@cm_magazine
#بخشی از یک گفت و گو
گفت‌وگوی #شیوا_رهبران با عباس کیارستمی:
به دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده ام(۲ و پایانی)
ترجمه: #میترا_سرحدی
کیارستمی با شوخ‌طبعی منحصربه‌فرد خود به این حرف پاسخ می‌دهد. او با خود می‌گوید چه کسی می‌داند، شاید بدون انقلاب هم او می‌توانست جایزه نخل طلا را ببرد. نمی‌توان ثابت کرد که انقلاب، حتی به‌طور اتفاقی، موفقیت او در جشنواره فیلم کن را تسهیل کرد یا نه،زیرا انقلاب قبل از آن زمان اتفاق افتاده بود.
از نظر او، کسانی بین #انقلاب و فیلم‌های او نسبتی برقرار می‌کنند که معاش خود را از طریق پیوندهای نزدیک با دولت و نهادهای «به‌اصطلاح» فرهنگی تأمین می‌کنند. کیارستمی می‌گوید بعدها پساعقلانیت خام محققان، منتقدان و دانشگاهیان در غرب این نسبت‌های ساختگی رابه صورت «حقیقت» گسترش دادند. اما آن‌هاهیچ ارتباطی با واقعیت ندارند.
من روی منطقی که در این گفت‌وگو به آن پی می‌برم پافشاری می‌کنم و از او دعوت می‌کنم کمک کند تا حقیقت یا افسانه‌ای را که در پس اظهارات درباره نقش او در سینمای موج نو ایران وجود دارد کشف کنم.
او پاسخ می‌دهد که واقعیت، امری ساختگی است و من یاد جملات قصار بسیاری می‌افتم که از او نقل شده: «دروغ، کوتاه‌ترین راه به حقیقت دروغ گفتن است».
پس از توقفی کوتاه او مؤدبانه می‌پذیرد که من با او مصاحبه کنم و به امید نزدیک‌تر شدن به حقیقت، با کنجکاوی هوشمندانه و هنرمندانه‌ای در سؤالات من تعمق می‌کند.
مصاحبه با کیارستمی در طی سه جلسۀ طولانی بین ژانویه ۲۰۰۸ و مه ۲۰۰۹ در خانۀ او در شمال تهران صورت گرفت، خانه‌ای پوشیده با فرش‌های قدیمی ایرانی، پر از ظروف شیشه‌ای و سرامیکی، مبلمان مدرن اروپایی، عکس‌ها و کتاب‌های خود کیارستمی و از همه مهم‌تر، همان‌گونه که کیارستمی با افتخار خاطرنشان می‌کند، دو پرینت روی دیوار اتاق نشیمن اثر کوروساوا که خود او به کیارستمی تقدیم کرده است.
در ابتدا کیارستمی زیاد به انجام مصاحبه تمایل نداشت و گفت که به دلیل رفتار شرم‌آور #مطبوعات ایرانی پس از برنده شدن نخل طلابرای طعم گیلاس در سال ۱۹۷۷، در ده سال گذشته، یا چیزی در این حدود، هیچ مصاحبۀ عمومی‌ای در ایران انجام نداده است.
او ابتدا پیشنهاد داد در پاسخ به هر یک از پرسش‌ها عکسی به من بدهد (کیارستمی #عکاس مشهوری است که کارهایش در نمایشگاهی بزرگ در موزۀ هنرهای مدرن نیویورک در سال۲۰۰۷ نمایش داده شده‌اند). او گفت به کلمات به‌عنوان روشی برای بیان حقیقت اعتماد ندارد و حس می‌کنددر برابر آن‌ها «شلخته» است. من به او یادآوری کردم که به‌رغم ارزیابی خودش، خبرگان شعر فارسی او را کسی می‌دانندکه می‌داند چگونه با کلمات کار کند.
بالاخره ما توافق کردیم که من مصاحبۀ او را ضبط نکنم. به همین دلیل پاسخ‌های کیارستمی به سؤالات من به‌صورت نقل‌قول‌های مستقیم ارائه نشده‌اند.
متن کامل این گفت و گوی متفاوت را بخوانید
اینجا:
👇
http://www.magiran.com/cmmagazine
👇
@cm_magazine